سایت هنر آفاق
متن نویسه. سلام . دوستان عزیزی که این وبلاگ را دنبال میکنند . از این پس میتوانند علاوه بر این وبلاگ، به سایت زیر نیز ، که آیکن آنرا ملاحظه میکنید ، مراجعه نمایند منتظر حضور شما در سایت و عضویتتان هستم . هنر آفاق لطفا روی آیکن زیر کلیک کنید ..تصنیف جانم علی(ع)
عید سعید غدیر خم مبارک بر همه شیعیان مبارککاری مشترک از گروه موسیقی مقامی حافظ به سرپرستی میرفرساد ملک نیا و گروه موسیقی آفاق به سرپرستی مهدی محمدی شاهد و با صدای دلنشین حسن همایونفال و از جمله کارهای خاص عرفانی در رابطه با امیر المومنین علی (ع) که در سال ۱۳۷۹ تولید و پخش گردیده بود.
زندگی
بنام خدا
بخش اول : زندگی
در معنی لغوی زندگی میگویند زیستن ، حیات داشتن ، عمر، زنده ......اما در معنای انسانی چه مفهومی دارد . باید از خود سوال کنیم ؟ چگونه زیستن . به چه قیمتی زیستن ، برای چی و یا چه کسی زیستن، .....باید از خود سوال کنیم ؟ آید زیستن ما مساوی زیستن همه حیوانات و جانداران کره خاکی میباشد و برای بقا و زنده بودن باید درنده خو بود و یا ما چون انسان هستیم تعریفی دیگر از زندگی را شامل میشویم؟......واقعیت چیست؟ حقیقت چیست؟ پس بهتر است برای درک مطالب آینده از همین مفهوم واقعیت و حقیقت شروع کنم .
واقعیت هر آنچه هست که میبینیم و تجربه میکنیم و قابل درک برای همه ما میباشد در شرایط متفاوت. حال چه خوب باشد یا بد ، چه مراد دل ما باشد یا نباشد.چه خواسته باشد یا ناخواسته.....در مسیر واقعیت و حرکت جبری عمر همه اتفاقات واقعیت دارد ، چون اتفاق افداده و دروغ نبوده.........اما حقیقت غیر این است . بلکه بعضی از واقعیتها در قالب حقیقت میگنجد که درست باشد ، خوب باشد، اخلاقی باشد ، خداپسندانه باشد،.......در حقیقت، حقیقت از حقانیت و درستی و پاکی میآید که سرچشمه آن خداست. خوبیها در حق و حقیقت جا دارد نه هر واقعیت ملموسی که ما میبینیم و میشنویم.و برای ما مسلمانان و شیعه ها ، از سوی خدا تمام حقها تعریف شده و غیر قابل تغییر است همانگونه که خدا تغییر ناپذیر است . قوانین او نیز تغییر ناپذیر است و با توجه به شرایط تکوینی و تشریعی ، تعینی و با توجه به قبول اختیاری خود ما که این آئین و مذهب را پذیرفتیم نیز لاجرم باید مطیع قوانین و ظوابط آن باشیم. پس در مسیر حق و حقیقت ، گاها واقعیات با حق منطبق میشود و گاها نمیشود و اصل براین است که باید واقعیات را به حق نزدیک کنیم نه حق را به واقعیات . چرا که همانگونه که گفتیم حق و حقیقت است که سرمنشا خوبیها و پاکیهاست نه همه واقعیات که چه بسیار واقعیتها که زشت هستند و ناپسند و اکثرا از آن واقعیتها گریزانیم ، مثل جنایتها ، رزالتها ، دروغها، خیانتها، که هر چند واقعیت دارند ولی حق نیستند و ما و بسیاری از ادیان و مکاتب نیز اینگونه صفات را رزیله و نا پسند و غیر حق میدانند. و فقط بعضی مکاتب غیر مذهبی با افکار منحرف چون ماکیاول و امثال او همچو همه حیوانها برای بقا هر حرکتی را مثبت میدانند و برای زیستن به هر قیمتی برای حق ارزشی قائل نیستند و هر چه که منافع شخصی را تامین کند را درست میدانند ، چه اخلاقی باشد چه غیر اخلاقی. ولی انسانهای حق جو و خصوصا ما مسلمین و اخص ما شیعیان طرز تفکری خاص و تعصبی خاص به حق و حقانیت داریم که در پست و صفحه آینده به آن خواهم پرداخت.
تصنیف مرا عاشقی شیدا تو کردی(با صدای استاد شجریان)
متن نویسه... مرا عاشقی شیدا فارغ از دنیا توکردی ، توکردی .................... مرا عاقبت رسوا مست و بی‌پروا توکردی ، توکردی .................... نداند کس ، جانا ، چه‌کردی چه‌ها کردی با ما ، چه‌کردی دو چشمم را دریا درافشان ، گوهرزا توکردی ، توکردی روان ازچشم ما گهرها ، دریاها توکردی ، توکردی .................... نه یک دم از جورت فغان‌کردم نه دستی سوی آسمان‌کردم منم اکنون چو خاک راهی غباری درشام سیاهی .................... اگر مهری رخشد ، توآن مهری اگر ماهی تابد ، توآن ماهی اگر هستی پاید ، تو هستی اگر بودی باید ، تو بودی .................... بی‌لطف و صفا ، باشد به خدا ، بی‌تو هستی‌ها از دیدارت ، از رخسارت .................... ای جان بینم ، سرمستی‌ها .................... شمیم روح‌افزایی مشکی ، عودی منیر بزم و راهی چنگی ، رودی چنگی ، رودآشنایی با مرحوم محمد نوری و کار زیبای جان مریم
بنام خدا
تصنیف ماندگار جان مریم
محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸–درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹) خواننده ایرانی بود. محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آن تمام اقوام و ملت‌های روی زمین می‌دانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود. او برنده جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر و دارای مدرک درجه یک هنری خوانندگی از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد بود. وی در سال ۱۳۸۵ (چند سال پیش از مرگش) به عنوان چهرهٔ ماندگار برگزیده شد
زندگینامه
نوری در تهران زاده شد و در جوانی آواز را نزد خانم اولین باغچه‌بان و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، اساتید هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوهٔ آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی، و محمد سریر می‌داند.
دههٔ بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان ازطریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. «محمد نوری» در همین سال‌ها - سنین نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که برروی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سالهای بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار اساتیدی که قبلاً ذکر آنان رفت، فضای متفکرانه‌ای به گونهٔ آوازیِ خویش دهد.
آوازهای این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌است. این هنرمند در حاشیهٔ سالهای پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعهٔ آوازی، تقریر و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او اخیراً چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و مهربانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفرینندهٔ شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است. یکی از مهمترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ زیبای آن از ساخته‌های خود نوری است.
نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد اساتید هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار» و «فریدون فرزانه» و«مصطفی پورتراب» رفت و از آنها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه بان و فاخره صبا آموخته و شیوه آوازی خود را با تاثیر از استادانی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت. شیوه‌ای که به سختی می‌توان آن را در زیر شاخه‌ای از شاخه‌هایی چون پاپ، کلاسیک و... گنجاند.
او پس از انقلاب اسلامی و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم آوازهای سرزمین خورشید ادامه یافت. اندگار]] موسیقی انتخاب و معرفی شد
او فارغالتحن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او در سالهای صیل از هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. وی به لحاظ پایبندی به اخلاقیات و پرهیز از دروغ و فریب به جایگاه والایی در بین مخاطبان و در اجتماع دست یافت.
این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شأن و اعتبار ویژه‌ای کسب کرد. این هنرمند در حاشیه سالهای پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعه آوازی، تقریر و ترجمه مقالات و سرودآخر عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. صدای او برای نسل گذشته یادآور لحظه‌های خوب و اجرای ترانه‌های مختلف محلی آذری، گیلکی، شیرازی و... او همچون «جان مریم»، «شالیزار»، «واسونک»، «جمعه بازار» و... به لحاظ احساس و لهجه در نهایت زیبایی و استادی است.
در سال ۱۳۸۵ او از سوی سازمان صدا و سیما به عنوان [[چهره مانی‌های سرشار، و برای نسل امروز، آفریننده شیرین‌ترین خاطرات است. وی ترانه‌های میهنی زیادی اجرا کرده‌است که هر یک اوج حس وطن دوستی را در دل ایرانیان بیدار می‌کند. یکی از مهمترین، زیباترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد
سرانجام پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان مغز استخوان و وخامت وضعیت جسمانی در شامگاه ۹ مرداد ۱۳۸۹ در بیمارستان جم در تهران به دیار باقی شتافت
فهرست آلبوم‌ها :
- در شب سرد زمستانی (دکلمه: احمدرضا احمدی؛ آهنگساز: فریبرز لاچینی، شعر: نیمایوشیج)
۱. در شب سرد زمستانی ۲. داستان زندگی من ۳. قو ۴. بر سر قایقش ۵. تو را من چشم‌درراهم ۶. از دور ۷. داستانی نه تازه ۸. هنگام که گریه می‌دهد ساز ۹. ری‌را ۱۰. پدرم ۱۱. خانه‌ام ابری‌ست ۱۲. اجاق سرد
- آوازهای سرزمین خورشید (آهنگساز: فریبرز لاچینی)
۱. چوپان ۲. تو بیو ۳. سرزمین خورشید ۴. ای دیار خوب من ۵. مارال ۶. شالیزار ۷. ای وطن ۸. بخفته دل ۹. نُشو نُشو ۱۰. گیلان جان ۱۱. لالایی
- دلاویزترین (آهنگساز: محمد سریر)
۱. ایران ایران ۲. دلاویزترین ۳. با نام تو ۴. قایقی باید ساخت ۵. دوران عاشق‌ها ۶. کوچ ۷. غم بیهودگی‌ها ۸. بی تو ۹. تولدت مبارک
- در ماه باران (آهنگساز: شهرام گلپریان، شعر: علی‌اصغر محتاج)
۱. ساقی ۲. مرغ سپیده ۳. آسمان روشن ۴. از روزگاران ۵. مژده نور ۶. همه آبی ۷. در ماه باران
- جاودانه با عشق (آهنگساز: محمد سریر)
۱. اگر تو آمده‌بودی ۲. آواز با عشق ۳. باران ۴. سخن عشق ۵. روزی با غروب ۶. در سفر گم شدن ۷. کهکشان عشق ۸. شبهای تهران
- شکوفهٔ خاطرات، گل مریم (آهنگساز: شهرام گلپریان)
۱. گل مریم ۲. گلچهره ۳. جمعه‌بازار ۴. مرغک زیبا ۵. آخرین درود ۶. رود آواره ۷. بزم خیال ۸. جنگ و جنگ‌ساز
- چراغی در افق (آهنگساز: محمد سریر)
۱. چراغی در افق ۲. آواز با عشق ۳. نوازش باران ۴. حریر مهتاب ۵. شب تنهایی ۶. عشق دیرین ۷. حسرت ۸. کوره‌راه زندگی
- شکوفه در شکوفه (آهنگساز : شهرام گلپریان)
۱. زمزمه ۲. باز اومد ۳. شکفتن ۴. خاموشی‌های ساحل ۵. رها ۶. لانهٔ متروک ۷. سرزمین محبوب من
- جلوه های ماندگار
۱.عاشقانه ۲.برای فرزندم ۳.زورق شکسته ۴.آرزو ۵.عروسی ۶.رویای جوانی ۷.امید ۸.دور ۹.بدرود
تصنیف جانم علی(ع)با صدای گرم و دلنشین حسن همایونفال
کاری مشترک از گروه موسیقی مقامی حافظ به سرپرستی میرفرساد ملک نیا و گروه موسیقی آفاق به سرپرستی مهدی محمدی شاهد و با صدای دلنشین حسن همایونفال و از جمله کارهای خاص عرفانی در رابطه با امیر المومنین علی (ع) که در سال 1379 تولید و پخش گردیده بود
طبقه بندی: آثار منتشر شده موسیقی،
تصنیف کوی رضا به آهنگسازی و خوانندگی حمید رضا پنجه پور
بنام خدا
منبع این پست:http://jamshidaghaee.blogsky.com
یکی از کارهایی که با گروه موسیقی آفاق به سرپرستی آقای مهدی محمدی شاهد انجام دادم نصنیف کوی رضا بود که ملودی اولیه آنرا آقای حمید رضا پنجه پور پیشنهاد داده بود و به کمک آقای شاهد در سال ۱۳۷۹روی آن کار کردیم .البته بعد چند سال به پیشنهاد خود آقای پنجه پور همین ملودی را بصورت پاپ نیز تنظیم کردم و توسط ایشان خوانده شد.
آنچه در این پست شاهد آن هستید حال اجرای سنتی آن است
تصنیف کوی رضا به خوانندگی و آهنگسازی حمید رضا پنجه پور و تنظیم استاد جمشید آقایی کاری از گروه موسیقی آفاق به سرپرستی مهدی محمدی شاهد بخشی از یک اجرا به مناسبت میلاد امام رضا (ع)که در سال 1379 اجرا گردیده بود نوازندگان اصلی :زنده یاد داریوش حدادی(تنبک).یمین غفاری(تار).منصور آزاد فکر(ویولون).امین قدمی(دف).میر فرساد ملک نیا(دیوان)و جمشید آقایی (سنتور) تدوین کلیپ از مجید فاخته
لطفاً قبل از پخش کلیپ صدای موسیقی وبلاگ را قطع نمایید
بهار دلنشین با اجرای جدید بیاد مرحوم بنان
بنام خدا
بخشی از یک اجرا بیاد مرحوم بنان
تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ی میران من
تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان
تا نسیم از سوی گل با من بیا دامن کشان
چون سپندم بر سر آتش نشان بنشین دمی
چون سرشکم در کنار بنشین ، نشان سوز نهان
بازا ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم
چون لاله ی تنها ببین بر چهره داغ حسرتم
ای روی تو آئینه ام عشقت غم دیرینه ام
بازا چو گل در این بهار ، سر را بنه بر سینه ام
در اردیبهشت ماه سال 1290 خورشیدی در تهران خیابان زرگنده ( قلهك ) ؛ در خانواده یی متعین و صاحب جاه ، به دنیا آمد . پدرش كریم خان بنان الدوله نوری و مادرش دختر شاهزاده محمد تقی میرزا ركنی ( ركن الدوله ) برادر ناصر الدینشاه یا پسر محمد شاه قاجار بود . از شش سالگی بنا به درخواست و توصیه استاد نی داود به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی های مادرش كه پیانو را بسیار خوب می نواخت بهره ها گرفت ، اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد ، مرحوم میرزا طاهر ضیاء ذاكرین رثایی و سومین استادش مرحوم ناصر سیف بوده اند .
بنان در سال 1321 خوانندگی در رادیو را آغاز كرد ، در آن زمان ، شادروان روح اله خالقی مسئولیت موسیقی راد یو را بر عهده داشت ، روزی كه بنان با عبدالعلی وزیری جهت امتحان به رادیو می رود در دفتر روح اله خالقی ، ابوالحسن صبا هم نشسته بوده ، از بنان می خواهند كه برای ایشان قطعه یی بخواند و او (( در آمد سه گاه )) را آغاز می كند و صبا هم با ویولون او را همراهی می كند. هنوز (( در آمد )) تمام نشده بود كه خالقی به صبا می گوید : (( شما نواختن ویولون را قطع كنید )) و به بنان اشاره می كند (( گوشه حصار )) را بخواند و بنان بدون اندك مكثی ، با چنان مهارت و استادی (( در آمد حصار )) را می خواند و به (( سه گاه )) فرود می آید كه روح اله خالقی بی اختیار برخاسته و او را در آغوش گرفته و می بوسد و آینده وی را در هنر آواز درخشان پیش بینی می كند .
(( صدای بنان ، بسیار لطیف و شیرین ، زیبا و خوش آهنگ است ، كوتاه می خواند ولی در همین كوتاهی ، ذوق و هنر بسیار نهفته است ، غلت ها و تحریرهای او چون رشته مروارید غلطانی ، به هم پیوسته و مانند آب روان است . من از صدای او مسحور می شوم ، لذتی بی پایان می برم كه فوق آن متصور نیست ، تصور نمی كنم خواننده یی به ذوق و لطف و استعداد بنان در قدیم داشته باشیم ، و به این زودی ها هم پیدا كنیم ... بنان در موسیقی ما از گوهر گرانبها هم گرانبها تر است .))
از سال 1321 صدای غلام حسین بنان ، همراه با همكاری عده یی از هنرمندان دیگر از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید و دیری نگذشت كه نام بنان زبانزد همه شد و شیفتگان فراوانی در سراسر كشور پیدا كرد . خالقی او را در اركستر انجمن موسیقی شركت داد و با اركستر شماره یك نیز همكاری را شروع كرد و از بدو شروع برنامه همیشه جاوید (( گلهای جاویدان )) بنا به دعوت استاد ارجمند داود پیرنیا همكاری داشت . بنان در طول فعالیت هنری خود ، حدود 450 آهنگ را اجرا كرد و آنچه كه امتیاز مسلم صدای او را پدید می آورد ، زیر و بم ها و تحریرات صدای او است كه مخصوص به خودش می باشد بنان نه تنها در آواز قدیمی و كلاسیك ایران استاد بود ، بلكه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط كامل داشت . تصنیف زیبا و روح پرور (( الهه ناز )) او بهترین معرف این ادعا می باشد .
غلامحسین بنان به سال 1315 خورشیدی به سمت بایگان در اداره كل كشاورزی استخدام شد و بعد از چندی به شركت ایران بار كه مركز آن در اهواز بود منتقل گشت . پس از چند سال به معاونت آن اداره منصوب گردید . در سال 1321 به تهران آمد و بنا به پیشنهاد مرحوم فرخ كه وزیر خواربار بود ، به سمت منشی مخصوص وزیر به كار پرداخت . بهد از تغییر كابینه ، به اداره كل غله و نان منتقل شد و چندی كفالت اداره دفتر و كارگزینی و مدتی هم مسئولیت تحویل كوپن نان تهران را برعهده داشت . در سال 1332 به پیشنهاد شادروان خالقی به اداره كل هنرهای زیبای كشور منتقل شد و به استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به كار مشغول گردید و در سال 1334 رئیس شورای موسیقی رادیو شد .غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شركت داشته كه ره آورد این همكاری ها از این قرار می باشد :
گلهای جاویدان بدون شماره در (( شور )) ، گلهای جاویدان بدون شماره در (( سه گاه )) ، گلهای جاویدان بدون شماره در (( همایون )) با سنتور رضا ورزنده ، گلهای جاویدان شماره 92 در (( بیات ترك و ابو عطا )) ، گلهای جاویدان شماره 93 در (( شور )) با ویولون استاد مهدی خالدی ، گلهای جاویدان شماره 98 در (( ابو عطا )) با تار لطف اله مجد ، گلهای جاویدان شماره 118 در (( ماهور )) با ویولون استاد علی تجویدی و سنتور رضا ورزنده ، گلهای جاویدان 118مكرر در (( ابو عطا )) با ویولون استاد مهدی خالدی ، گلهای جاویدان 124 در (( بیات ترك )) ، گلهای جاویدان شماره 128 در((شوشتری))،گلهای جاویدان شماره 129 ، گلهای جاویدان 130 ، گلهای جاویدان 131 در (( سه گاه ))، گلهای جاویدان شماره 132 در (( دشتی )) ، گلهای جاویدان شماره 136 ، گلهای جاویدان شماره 137 در (( چهار گاه )) با پیانو استاد مرتضی محجوبی و استاد علی تجویدی ، گلهای جاویدان شماره 138 ، گلهای جاویدان شماره 139 در (( سه گاه )) با استاد جلیل شهناز ، گلهای جاویدان شماره 143 در (( شور )) ، گلهای جاویدان شماره 145 در (( شور )) با سنتور رضا ورزنده ، گلهای رنگارنگ شماره 103 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 109 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 126 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 134 در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 136 در (( سه گاه ))، گلهای رنگارنگ شماره 140 الف در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 140 ب در (( افشاری ))، گلهای رنگارنگ شماره ب مكرر ، گلهای رنگارنگ شماره 149 در (( دشتی )) گلهای رنگارنگ شماره 171 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 172 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 174 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 176 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 190 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 201 در (( ابو عطا )) ، گلهای رنگارنگ شماره 205 در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 210 در (( بو سیلك )) ، گلهای رنگارنگ 210 ب مكرر در (( بوسیلك ))، گلهای رنگارنگ 211 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 228 در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 330در (( دشتی ))، گلهای رنگارنگ شماره 232 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 234 در (( دشتی و ماهور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 237 در (( ماهور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 242 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 245 در (( همایون )) ، گلهای رنگارنگ شماره 249 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 250 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ بختیاری ( محلی ) ، شماره 251 ، گلهای رنگارنگ شماره 252 در (( همایون )) ، گلهای رنگارنگ شماره 254 در (( اصفهان )) ، گلهای رنگارنگ شماره 256 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 257 در (( ماهور )) گلهای رنگارنگ شماره 265 در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره 27 در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره 31در (( افشاری )) ، برگ سبز شماره 46 در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره 63 در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره 83 در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره 107 در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره 145 در (( همایون )) و برنامه های متعدد و گوناگون دیگری كه از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است .
برنامه های متعدد و گوناگون دیگری كه از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است .
غلامحسین بنان مدتها بود كه به ناراحتی جهاز هاضمه مبتلا شده بود از طرف دیگر حنجره اش نیز آمادگی بیان نیاز های درونیش را نداشت و به همین دلیل اندك اندك از خواندن اجتناب ورزید و از صحنه هنر كناره كشید و دیگر حدود بیست سال آخر عمر را تقریبا فعالیت چشم گیری نداشت و روز به روز ناراحتی جهاز هاضمه او را بیشتر رنجور می كرد و متاسفانه كوشش های پزشكان و خاصه مراقبت ها و از خود گذشتگی های پری بنان همسر وفادار و مهربانش هم موثر نیفتاد و سرانجام در ساعت 7 بعد از ظهر پنجشنبه هشتم اسفند ماه 1364 خورشیدی در بیمارستان ایرانمهر قلهك جهان را بدرود گفت . روانش شاد باد
منبع زندگی نامه : http://www.awaz.blogfa.com/post-30.aspx
دانلود تصنیف تا بهار دلنشین با صدای مرحوم بنان
دانلود تصنیف بهار دلنشین (بخشی از یک اجرا بیاد مرحوم بنان )با صدای مهدی محمدی .....برای دانلود روی آیکن زیر کلیک کنید.
دانلود مستقیم تصنیف بهار دلنشین با صدای مهدی محمدی بخشی از یک اجرا بیاد استاد بنان
........برای دانلود روی آیکن زیر کلیک کنید
توای پری کجایی بیادحسین قوامی و با صدای حسن همایونفال
بنام خدا
اجرای بدون موسیقی تصنیف پری کجایی بیاد مرحوم قوامی ، توسط حسن همایونفال
نام حسین قوامی هنرمندی كه بیش از نیم قرن در خدمت موسیقی ایرانی بود ، نامی آشنای صاحبدلان است و مقام والای او بر كسی پوشیده نیست مردی فروتن و بی ادعا كه آوای دلنشین او در دلها جای دارد و صفحات یا نوارهای آوای جاودانی اش را در هر خانه ای می توان سراغ گرفت
. قوامی نه تنها خدمتگزار موسیقی بلكه مروج شعر و ادبیات نیز بود . شعر ها را چنان واضح و آشكار می خواند كه هر شنونده ای می فهمید ، احساس می كرد و بدان گوش می سپرد . با قوامی " رضی الدین آرتیمانی " را شناختیم و به حال و هوای اشعار سعدی و حافظ و مولانا نزدیك شدیم . صدای نرم و بی مانندش ، درك فوق العاده اش از شعر و آگاهی ژرف اش از موسیقی ایرانی ، نام ویاد او را هرگز از قلب دوستدارانش نخواهد زدود .
سال 1288 خورشیدی در تهران زاده شد ، مادرش آوای گرمی داشت و به گفته ی استاد " ..... هنگام تلاوت قرآن متوجه صدای گیرا و جذابش می شدیم ...." از ده – دوازده سالگی با صفحاتی كه در دسترس بود به تقلید از صدای خوانندگان پرداخت ، هر چند كه كار آسانی نبود و مخالفت پدر را نمی توانست سرسری بگیرد .
مرحوم حسین خان اسماعیل زاده استاد بزرگ موسیقی نزدیك خانه ی قوامی كلاس تعلیم داشت . استادی كه هنرمند انی مانند : صبا - مرتضی محجوبی - رضا محجوبی - حسین یا حقی - حسین تهرانی و .... از شاگردان او بودند . رفت و آمد خانوادگی سبب شد تا مرحوم اسماعیل زاده به قدرت صدای حسین پی ببرد و به او پیشنهاد تعلیم بدهد اما پدر تسلیم نا پذیر می نمود . همسایگان و اهل محل چون دیدند حسین ضمن علاقمندی به آداب مذهبی صدای خوشی دارد ، شبهای ماه رمضان دنبالش می رفتند و او را به مسجد سپهسالار می بردند و از روی دفترچه ای كه به دستش می دادند نزدیك به نیم ساعت در گلدسته ها مناجات خوانی می كرد . این نیز چندان نپایید و با ممنوعیت پدر رو برو شد . از آن پس حسین تنها می توانست در خانه و دور از چشم پدر با استفاده از صفحه به تمرین آواز سرگرم شود .
پس از در گذشت پدر ، مادر روشنفكر فرمان آزادی حسین را صادر كرد و چون برادرش مشغول یاد گیری تار بود به كمك وی با استادانی چون احمد عبادی و حسین یا حقی آشنا شد . سال 1308 تصادف به یاری او شتافت و مرحوم " ظلی " را شناخت . شناختی كه به دوستی نزدیك انجامید و تا پایان عمر " ظلی " ادامه یافت . سال 1312 نخست با برادران وفادار و به دنبال آن با یكی از خوانندگان مشهور و سطح بالای آن دوران " مرحوم عبدالله حجازی " آشنا شد و مدت 6 سال نزد او به تعلیم آواز و شناخت ردیفهای موسیقی ایرانی گذراند . همزمان از محضر دیگر استادان كسب فیض كرد و به مقامی رسید كه اساتید موسیقی معتقد شدند كه او دستگاههای و مقام ها را به كمال می شناسد و اجرا می كند .
سال 1325 شادروان حسینقلی مستعان نویسنده ی مشهور كه ریاست رادیو را داشت از او خواست تا همراه برادران وفادار برنامه ای در رادیو اجرا كند . او خود در این مورد گفته " .... شب قول دادم اما صبح پشیمان شدم . می خواستم تلفنی انصراف خودرا اطلاع دهم اما مستعان شبانه خبر را به رادیو داده بود .كار از كار گذشته بود . ساعت 5/1 همراه با برادران وفادار و مرحوم همدانیان برنامه اجرا شد و بدنبال آن تلفن های رادیو برای شناختن این خوانند ه به صدا در آمد . اما كسی جواب قانع كننده ای نگرفت ، قوامی افسر ارتش بود و خوانندگی برای نظامیان ممنوع . این برنامه آوازی در مایه ی ابوعطا بود و او خود احساسش را چنین بیان كرده " بار اول كه می خواستم اجرای برنامه كنم ، وحشت كرده بودم و حتی در شروع برنامه از فكر اینكه میلیون ها نفر صدای مرا می شنوند و اگر وسط كار ، برنامه خراب شود ، چه آبرو ریزی خواهد شد ، بدنم به لرزه افتاد . ولی بعدها این مسئله عادی شد " .
او شش ماه با نام ( نا شناس ) آواز خواند و پس از آن به پیشنهاد مرحوم روح الله خالقی نام مستعار ( فاخته ای ) را برگزید و تا سال 1341 كه باز نشسته شد ، توانست با نام واقعی خودش برنامه اجرا كند . شادروان قوامی از سال 1325 تا سال 1331 هر هفته روز های جمعه در رادیو برنامه داشت و نزدیك به 300 برنامه اجرا كرد كه متاسفانه به دلیل كمبود امكان ضبط و پخش مستقیم اثری از آنها بر جای نمانده .
از سال 1331 تا 1337 به علت ماموریت های نظامی خارج از تهران ، از رادیو كناره گیری كرد . نگارنده در سال 1337 افتخار آن را یافتم تا در اراك با استاد آشنا شوم .
سال 1337 مرحوم داوود پیرنیا بانی برنامه ی " گلها " استاد را به همكاری دعوت كرد ، او كه شش سال در رادیو برنامه اجرا نكرده بود ، ابتدا نپذیرفت . اما وقتی دانست چگونگی برنامه های موسیقی رادیو تغییراتی كرده و به خصوص برنامه ی گلها وضع آبرومندانه و فرهنگی دارد ، و اركستر بزرگ گلها را زا نزدیك دید ، با شرط موافقت ارتش پذیرفت . مرحوم پیر نیا هم با نفوذ و اعتباری كه داشت این موافقت را كسب كرد ، و چنین بود كه استاد بین سالهای ( 45- 1337 ) یكی از پركارترین خوانندگان برنامه ی گلها بود .
دست آورد این دوران نزدیك به 400 برنامه در ( گلهای رنگارنگ 162 برنامه ، گلهای جاویدان 44 برنامه ، برگ سبز 87 برنامه ، شاخه گل 39 برنامه ، گلهای تازه 27 برنامه و متفرقه 18 برنامه است .)
استاد قوامی در تلویزیون نیز فعالیت داشت و شاگردانی تعلیم داد ، او خود گفته " در سالهای آغازین كار تلویزیون ، كلاسی در ساختمان تلویزیون تاسیس شد و از بین گروهی داوطلب 18 نفر برای تمرین آواز انتخاب شدند . حدود یك سال به همراهی استاد حنانه ، زرین پنجه و استاد بهاری به تعلیم شاگردان پرداختیم و هر كدام از ما آموزش یكی از رشته های موسیقی را بر عهده داشتیم " .
سال 1346 به دعوت سازمان یونسكو ، همراه با گروهی از هنرمندان برنامه هایی در آلمان و فرانسه اجرا كرد . برنامه ی او چنان مورد توجه مردم قرار گرفت كه قوامی و یارانش را گلباران كردند . برنامه ای نیز به مدت یك هفته با همراهی 17 تن از هنرمندان ایرانی در ( كابل ) اجرا كرد كه بی نهایت چشمگیر بود و مورد تشویق مردم افغانستان قرار گرفتند .
در همین سال به همراهی استادان ( جلیل شهناز و كسایی ) برنامه ای در سالن دانشكده ی ادبیات برای گروهی از بزرگان موسیقی جهان ، اجرا كرد كه بسیار جالب بود و یكی از استادان خارجی طی مصاحبه ای مطبوعاتی گفت " من تصور می كردم كه آواز ایرانی دارای ریتم نمی باشد ولی در اجرای برنامه های قوامی متوجه شدم كه این خواننده ریتمرا در آواز رعایت میكند و به نوازندگانش توجه ندارد و حاكم برنامه است . درست موقعی كه باید آواز شروع كند شروع میكند و همین امر باعث شد كه متوجه شوم ریتم آواز ایرانی ، چهار ضربی است و تنها قوامی این را رعایت میكند و من این رعایت ریتم را در خوانندگان دیگر ندیدم و نشنیدم . قوامی در آواز ایرانی در سطح عالی و بالاتر از دیگر خوانندگان قرار دارد .
استاد نورعلی برومند نیز نظری همانند این داشت و معتقد بود كه در آن شرایط و برهه از زمان در بین خوانندگان ، قوامی در سطح بالاتری قرار دارد و خواننده ای ندا شتیم كه بتواند همپایه ی او بخواند .
مرحوم قوامی با هنرمندان معاصر خود روابطی دوستانه داشت و با همكاری استادانی مانند : مرحوم خالقی ، مرحوم بدیعی ، و عزیزانی چون : تجویدی ، پرویز یاحقی و مهندس همایون خرم آهنگ های به یاد ماندنی اجرا كرد ، ترانه های گیتی افروز ( داد از دل ) ساخته ی استاد تجویدی ، سرگشته ( توای پری كجایی ) ساخته ی همایون خرم ، جوانی از پرویز یاحقی ، ( ساقی نامه ) از مرحوم بدیعی ، آهنگ بختیاری شوشتری ( محلی دو صدایی ) از مرحوم خالقی ، بخشی از این همكاری هاست .
شادروان قوامی ، حال وهوای شعر و آهنگ را درك میكرد و همواره چنان می خواند كه شاعر و آهنگ ساز را به شگفتی وامی داشت . در سال 1366 نواری با عنوان ( آوای فاخته ) با آهنگی از عماد رام و صدای قوامی با اشعار حافظ و نیما و سال 1367 نیز (بهار عاشقان ) كه شاهكاری از قوامی و همایون خرم است با اشعار مولانا منتشر شد كه شگفتی آفرین است و بیانگر آنكه این هنرمند در مرز 80 سالگی هم همان صدای گرم گیرا و دلنشین را داشت و چنین مردی هرگز نخواهد مرد .
مرحوم قوامی در اواخر عمر به دلیل بیماری گوشه گیری گزید و خانه نشین بود ، ضعف چشمان توان خواندن و نوشتن را از او گرفته بود . تنها یاران نزدیكی چون عبدالعلی وزیری و مهندس گلشن ابراهیمی ، گاهی به دیدارش می رفتند و از میان موسیقی دانان ، شهرام ناظری شاید تنها كسی بود كه لحظه ای اورا فراموش نكرد . همه اورا دوست داشتند ، حتی جوانان كم سن و سال كه با دسته های گل به خانه اش میرفتند ، چهره ی تكیده و مهربانش را می بوسیدند و او با لبخند به این بوسه های لبریز از صفا و محبت پاسخ می داد ، شگفت زده می شد از اینكه می دید بر خلاف تصور ، جوانان اورا می شناسند و دوستش دارند . افسوس كه ( فاخته ) ی خوشخوان و هنر مند ، دیگر آن حال و حوصله ی گذشته را نداشت ، می توانست بخواند و خود می گفت " این چشمه در من خشك نشده ، شوق خواندن نمانده " .
سرانجام ، غروب روز پنجشنبه هفدم اسفند ماه 1368 جهان را بدرود گفت و پرنده ی روح ( فاخته ) به آسمانها پر كشید . مراسم تشییع شكوهمندی برگزار شد و پیكر آن روانشاد از برابرتالار وحدت ( رودكی ) با بدرقه ی هزاران تن شیفتگان موسیقی ملی ودوستان به امامزاده طاهر كرج منتقل و در كنار دوست دیرین و همنوای هنر آفرینش ، سلطان آواز شادروان غلامحسین بنان به خاك سپرده شد.
روانش شاد و یادش جاودانه باد
منبع مطالب بالا : http://www.moein20music.mihanblog.com/post/50
دانلود صوتی تصنیف پری کجایی با کلیک روی آیکن زیر
قطعه آوازی بهمراهی نی استاد پدیدار
بنام خدا
قطعه آوازی ذیل با صدای مهدی و همراهی نی استاد رضا پدیدار در سال 1380 اجرا گردیده است
برای دانلود مستقیم
----------------------------------------------------------------------------------------------------
برای شنیدن و نهایتاً دانلود
------------------------------------------------------------------------------------------------------
