گالری عکس و موسیقی

در اردیبهشت ماه سال 1290 خورشیدی در تهران خیابان زرگنده ( قلهك ) ؛ در خانواده یی متعین و صاحب جاه ، به دنیا آمد . پدرش كریم خان بنان الدوله نوری و مادرش دختر شاهزاده محمد تقی میرزا ركنی ( ركن الدوله ) برادر ناصر الدینشاه یا پسر محمد شاه قاجار بود . از شش سالگی بنا به درخواست و توصیه استاد نی داود به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی های مادرش كه پیانو را بسیار خوب می نواخت بهره ها گرفت ، اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد ، مرحوم میرزا طاهر ضیاء ذاكرین رثایی و سومین استادش مرحوم ناصر سیف بوده اند .

بنان در سال 1321 خوانندگی در رادیو را آغاز كرد ، در آن زمان ، شادروان روح اله خالقی مسئولیت موسیقی راد یو را بر عهده داشت ، روزی كه بنان با عبدالعلی وزیری جهت امتحان به رادیو می رود در دفتر روح اله خالقی ، ابوالحسن صبا هم نشسته بوده ، از بنان می خواهند كه برای ایشان قطعه یی بخواند و او (( در آمد سه گاه )) را آغاز می كند و صبا هم با ویولون او را همراهی می كند. هنوز (( در آمد )) تمام نشده بود كه خالقی به صبا می گوید : (( شما نواختن ویولون را قطع كنید )) و به بنان اشاره می كند (( گوشه حصار )) را بخواند و بنان بدون اندك مكثی ، با چنان مهارت و استادی (( در آمد حصار )) را می خواند و به (( سه گاه )) فرود می آید كه روح اله خالقی بی اختیار برخاسته و او را در آغوش گرفته و می بوسد و آینده وی را در هنر آواز درخشان پیش بینی می كند .

(( صدای بنان ، بسیار لطیف و شیرین ، زیبا و خوش آهنگ است ، كوتاه می خواند ولی در همین كوتاهی ، ذوق و هنر بسیار نهفته است ، غلت ها و تحریرهای او چون رشته مروارید غلطانی ، به هم پیوسته و مانند آب روان است . من از صدای او مسحور می شوم ، لذتی بی پایان می برم كه فوق آن متصور نیست ، تصور نمی كنم خواننده یی به ذوق و لطف و استعداد بنان در قدیم داشته باشیم ، و به این زودی ها هم پیدا كنیم ... بنان در موسیقی ما از گوهر گرانبها هم گرانبها تر است .))

از سال 1321 صدای غلام حسین بنان ، همراه با همكاری عده یی از هنرمندان دیگر از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید و دیری نگذشت كه نام بنان زبانزد همه شد و شیفتگان فراوانی در سراسر كشور پیدا كرد . خالقی او را در اركستر انجمن موسیقی شركت داد و با اركستر شماره یك نیز همكاری را شروع كرد و از بدو شروع برنامه همیشه جاوید (( گلهای جاویدان )) بنا به دعوت استاد ارجمند داود پیرنیا همكاری داشت . بنان در طول فعالیت هنری خود ، حدود 450 آهنگ را اجرا كرد و آنچه كه امتیاز مسلم صدای او را پدید می آورد ، زیر و بم ها و تحریرات صدای او است كه مخصوص به خودش می باشد بنان نه تنها در آواز قدیمی و كلاسیك ایران استاد بود ، بلكه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط كامل داشت . تصنیف زیبا و روح پرور (( الهه ناز )) او بهترین معرف این ادعا می باشد .

غلامحسین بنان به سال 1315 خورشیدی به سمت بایگان در اداره كل كشاورزی استخدام شد و بعد از چندی به شركت ایران بار كه مركز آن در اهواز بود منتقل گشت . پس از چند سال به معاونت آن اداره منصوب گردید . در سال 1321 به تهران آمد و بنا به پیشنهاد مرحوم فرخ كه وزیر خواربار بود ، به سمت منشی مخصوص وزیر به كار پرداخت . بهد از تغییر كابینه ، به اداره كل غله و نان منتقل شد و چندی كفالت اداره دفتر و كارگزینی و مدتی هم مسئولیت تحویل كوپن نان تهران را برعهده داشت . در سال 1332 به پیشنهاد شادروان خالقی به اداره كل هنرهای زیبای كشور منتقل شد و به استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به كار مشغول گردید و در سال 1334 رئیس شورای موسیقی رادیو شد .غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شركت داشته كه ره آورد این همكاری ها از این قرار می باشد :

گلهای جاویدان بدون شماره در (( شور ))  ، گلهای جاویدان بدون شماره در (( سه گاه )) ، گلهای جاویدان بدون شماره در (( همایون )) با سنتور رضا ورزنده ، گلهای جاویدان شماره 92 در (( بیات ترك و ابو عطا )) ، گلهای جاویدان شماره 93 در (( شور )) با ویولون استاد مهدی خالدی ، گلهای جاویدان شماره 98 در (( ابو عطا )) با تار لطف اله مجد ، گلهای جاویدان شماره 118 در (( ماهور )) با ویولون استاد علی تجویدی و سنتور رضا ورزنده ، گلهای جاویدان 118مكرر در (( ابو عطا )) با ویولون استاد مهدی خالدی ، گلهای جاویدان 124 در (( بیات ترك )) ، گلهای جاویدان شماره 128 در((شوشتری))،گلهای جاویدان شماره 129 ، گلهای جاویدان 130 ، گلهای جاویدان 131 در (( سه گاه ))، گلهای جاویدان شماره 132 در (( دشتی )) ، گلهای جاویدان شماره 136 ، گلهای جاویدان شماره 137 در (( چهار گاه )) با پیانو استاد مرتضی محجوبی و استاد علی تجویدی ، گلهای جاویدان شماره 138 ، گلهای جاویدان شماره 139 در (( سه گاه )) با استاد جلیل شهناز ، گلهای جاویدان شماره 143 در (( شور )) ، گلهای جاویدان شماره 145 در (( شور )) با سنتور رضا ورزنده ، گلهای رنگارنگ شماره 103 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 109 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 126 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 134 در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 136 در (( سه گاه ))، گلهای رنگارنگ شماره 140 الف در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 140 ب در (( افشاری ))، گلهای رنگارنگ شماره ب مكرر ، گلهای رنگارنگ شماره 149 در (( دشتی )) گلهای رنگارنگ شماره 171 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 172 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 174 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 176 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 190 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 201 در (( ابو عطا )) ، گلهای رنگارنگ شماره 205 در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 210 در (( بو سیلك )) ، گلهای رنگارنگ 210 ب مكرر در (( بوسیلك ))، گلهای رنگارنگ 211 در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره 228 در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره 330در (( دشتی ))، گلهای رنگارنگ شماره 232 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره 234 در (( دشتی و ماهور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 237 در (( ماهور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 242 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 245 در (( همایون )) ، گلهای رنگارنگ شماره 249 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 250 در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ بختیاری ( محلی ) ، شماره 251 ، گلهای رنگارنگ شماره 252 در (( همایون )) ، گلهای رنگارنگ شماره 254 در (( اصفهان )) ، گلهای رنگارنگ شماره 256 در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره 257 در (( ماهور )) گلهای رنگارنگ شماره 265 در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره 27 در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره 31در (( افشاری )) ، برگ سبز شماره ‌ 46 در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره 63 در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره 83 در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره 107 در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره 145 در (( همایون )) و برنامه های متعدد و گوناگون دیگری كه از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است .

برنامه های متعدد و گوناگون دیگری كه از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است .

غلامحسین بنان مدتها بود كه به ناراحتی جهاز هاضمه مبتلا شده بود از طرف دیگر حنجره اش نیز آمادگی بیان نیاز های درونیش را نداشت و به همین دلیل اندك اندك از خواندن اجتناب ورزید و از صحنه هنر كناره كشید و دیگر حدود بیست سال آخر عمر را تقریبا فعالیت چشم گیری نداشت و روز به روز ناراحتی جهاز هاضمه او را بیشتر رنجور می كرد و متاسفانه كوشش های پزشكان و خاصه مراقبت ها و از خود گذشتگی های پری بنان همسر وفادار و مهربانش هم موثر نیفتاد و سرانجام در ساعت 7 بعد از ظهر پنجشنبه هشتم اسفند ماه 1364 خورشیدی در بیمارستان ایرانمهر قلهك جهان را بدرود گفت . روانش شاد باد